సమాధిలో మృత్యువుతో నా కొత్త జన్మ ప్రారంభం కావాలి
వృద్ధాప్యంతో ఒంటరి నులకమంచం మీద కళ్లు తెరవాలి
రోజులు గడుస్తున్నకొద్దీ,
కొంచెం కొంచెంగా, నెమ్మది నెమ్మదిగా
జవసత్వాలు పుంజుకోవాలి!
ఉన్నట్టుండి ఓ రోజు నులకమంచాన్ని మూలకుతన్ని
ట్రెజరీకి పోయి నా నెలవారీ పింఛన్ నేనే తెచ్చుకోవాలి!
ఒకరోజు, కొత్త బంగారు గడియారం బహుమతిగా పొంది
సన్మానం అందుకుని మరీ ఉద్యోగంలోకి అడుగుపెట్టాలి.
రోజువారీ కష్టాలు, ఇబ్బందులు ఉండవు
ప్రతిరోజూ సంతోషంగా
కొత్త కష్టాల నుండి బయటపడడం మాత్రమే ఉంటుంది
ఓ నలభై సంవత్సరాల సర్వీసు తరువాత
మళ్లీ ఓ చిన్న సందర్భం,
స్నేహితులు, విందులు, ఆనందపు చిందులు
ఉద్యోగవిరమణా, కాలేజీ చదువు ఆరంభం
కాలేజీ .... హైస్కూలు
సగం పాంట్లతో అమాయకంగా ప్రాథమిక విద్య
పలకాబలపాలు, ఆటపాటలు
చిన్న చిన్న బెంచీలపై చదువు, అల్లర్లు
తరువాత తొమ్మిది నెలలు
అమ్మపొట్టలో
భగవంతుడిచ్చిన 'స్టైల్ ప్పా'
వెచ్చటిగది, నోటి దగ్గరకే
కోరుకున్నవన్నీ అందించే
ఆనందప్రదేశం
చివర్లో చిన్న కణంగా మారిపోవడం.
మూలం: ఊడీ అలెన్ (అమెరికన్ హాస్యనటుడు, రచయిత)
అనుసరణ: బుర్రా సాయిబాబు 92912 91751
05-12-10, ఆంధ్రజ్యోతి, ఆదివారం అనుబంధం నుండి..
